Τι συμβαίνει όταν αφιερώνεις τη ζωή σου σ’ ένα σκοπό και αυτός καταρρ­έει; Πώς συνεχίζεις να ζεις, όταν αντιλαμβάνεσαι πως όλα σου τα όνειρα υπήρξαν μάταια; Τριάντα χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ο Μαξίμ Λέο δεν έχει τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τον βασανίζουν. Έχει όμως την τόλμη να κάνει σήμερα τις ερωτήσεις που ήθελε να κάνει καθώς μεγάλωνε, παιδί στην Ανατολική Γερμανία.

Στη μητέρα του, την Άννε, πιστό μέλος του Κόμματος, που συγκινείται κάθε φορά που μιλάει για το όνειρο που έσβησε. Στον πατέρα του, τον Βολφ, ατίθασο καλλιτέχνη που ένιωθε να πνίγεται στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας, αλλά ασφυκτιά ακόμα περισσότερο στην καπιταλιστική Δύση. Στον παππού του, τον Γκέρχαρντ, τιμημένο ήρωα πολέμου στη γαλλική αντίσταση και κατόπιν υψηλόβαθμο στέλεχος του "νέου αντιφασιστικού κράτους", ο οποίος σήμερα έχει χάσει τη φωνή του. Και τέλος, στον άλλο του παππού, τον Βέρνερ, έναν πρώην ναζιστή που ήξερε πάντα να προσαρμόζεται ανώδυνα.

Η Ανατολική Γερμανία τούς ενώνει και τους χωρίζει. Τους απωθεί και τους έλκει σαν νεανικός πόθος και σαν ανοιχτή πληγή. Ο Μαξίμ Λέο, με τρυφερότητα, ειλικρίνεια και χαρακτηριστική λιτότητα στα εκφραστικά του μέσα, μας δείχνει την καθημερινή ζωή στην Ανατολική Γερμανία, μέσα απ’ τις διηγήσεις τριών γενιών μιας οικογένειας που δέχονται απανωτά τα χτυπήματα της Ιστορίας, προσπαθώντας να μη λυγίσουν και να κρατήσουν ψηλά τις καρδιές.